سابقه و هدف: واکسیناسیون هپاتیت B حداقل در 90 درصد موارد همراه با تولید آنتی بادی خوب بوده است ولی در مطالعات متعددی دیده شده که سطح این آنتی بادی به مرور زمان کاهش می یابد. از آنجا که میزان کاهش در جوامع مختلف متفاوت است، مطالعه ی حاضر به منظور تعیین سطح سرمی پادتن هپاتیت B علیه آنتی ژنS در کودکان 7 تا 9 ساله ی واکسینه شده ی روتین کشوری در شهر زنجان در سال 1382 انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی تعداد 273 دانش آموز از 10 مدرسه ی ابتدایی شهر زنجان به روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت نامه ی کتبی از والدین و تهیه ی 5 میلی لیتر از خون نمونه ها، سطح سرمی پادتن هپاتیت B علیه آنتی ژن S با کیت ایتالیایی رادیم با روش الیزا اندازه گیری شد. تمام سرم ها از نظرسطح پادتن هپاتیت B علیه آنتی ژن C نیز کنترل شدند. اطلاعات در چهار گروه دارای پادتن هپاتیت صفر، کمتر از 10، بین 10 تا 100 و بیشتر از 100 واحد در میلی لیتر طبقه بندی و سطح سرمی کمتر از 10 واحد در میلی لیتر به عنوان پاسخ گویی ضعیف تعیین و میزان واقعی آن در جامعه برآورد گردید.یافته ها: از 273 نمونه مورد بررسی، در 5/29 درصد نمونه های مورد مطالعه هیچ سطحی از پادتن هپاتیت B علیه آنتی ژن S یافت نشد. در 5/22 درصد افراد میزان آنتی بادی زیر 10، در 5/27 درصد بین 10 تا 100 و در 5/20 درصد موارد آنتی بادی بالای 100 واحد در میلی لیتر بود. در واقع 52 درصد از نمونه ها آنتی بادی کمتر از 10 و 48 درصد آنتی بادی بالای 10 واحد در میلی لیتر داشتند. کاهش سطح آنتی بادی در پسران و دختران یکسان بود. 1 درصد از کودکان مورد مطالعه دارای پادتن هپاتیت B علیه آنتی ژن C بودند.نتیجه گیری و توصیه ها: کاهش سطح سرمی آنتی بادی هپاتیت B علیه آنتی ژن 5S سال پس از واکسیناسیون بارز است، ولی این یافته لزوم تجویز دوز یادآور را تایید یا رد نمی کند. البته افت آنتی بادی الزاماً به منزله ی استعداد به عفونت نیست و ممکن است شخص در مواجه با ویروس بتواند آنتی بادی بسازد. از این رو انجام مطالعات بیشتر با حجم نمونه ی بالاتر توصیه می گردد.

ویروس هپاتیت B عامل ایجاد هپاتیت حاد و مزمن، سروز کبدی و کارسینوم هپاتوسلولار است. در حال حاضر تنها راه مطمئن پیشگیری، واکسیناسیون است. ولی واکسیناسیون ایمنی 100 % نمی دهد. با توجه به اهمیت این امر، اثربخشی واکسیناسیون در گروه پر خطر شاغلین پزشکی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این مطالعه، تعیین میزان ایمنی زایی ناشی از واکسیناسیون کامل هپاتیت B در شاغلین حرف پزشکی و ارتباط سطح ایمنی با متغیرهای سن، جنس، وزن، مصرف سیگار و مدت زمان سپری شده از آخرین دوز واکسن و تماس با فرد با HBs Ag مثبت بوده است. این مطالعه در بیمارستان های هاجر و کاشانی شهرکرد و بیمارستان های شهرستان بروجن و فارسان در بهار سال 1380 انجام گرفت. نمونه گیری به صورت سرشماری بود. 314 نفر از پرسنل که دوره کامل واکسن هپاتیت B را دریافت کرده بودند و 5-0 سال از آخرین دوز واکسن آنها می گذشت وارد مطالعه شدند. پس از مصاحبه و پرکردن پرسشنامه، 314 نمونه خون گرفته شد و تیتر Anti HBs آنها تعیین گردید. نتایج بررسی انجام شده به این ترتیب بود که 43 نفر (13.7%) فاقد مقدار آنتی بادی محافظت کننده (Anti Hbs<10 miu/ml) 119 نفر (%37.9) ایمنی نسبی (10 miu/ml<Anti HBs<100 miu/ml) و 152 نفر (%48.4) دارای ایمنی کامل (Anti HBs>100 miu/ml) بودند. بین سطح ایمنی و متغیرهای وزن، مدت زمان سپری شده از آخرین دوز واکسن و تماس با افراد HBs Ag مثبت از لحاظ آماری ارتباط معنی داری به دست نیامد با افزایش سن مقدار آنتی بادی کاهش یافته است. افراد غیر سیگاری در مقایسه با افراد سیگاری و زنان در مقایسه با مردان مقدار آنتی بادی بالاتری داشتند.

سابقه و هدف: کارکنان بهداشتی، درمانی همواره در معرض خطر ابتلا به هپاتیت  Bمی باشند. این مطالعه با هدف تعیین سطح سرمی آنتـی بادی Anti HBs در پرسنل درمانی واکسینه شده علیه هپاتیت  Bو تاثیر فاکتورهای موثر بر آن انجام گرفت.مواد و روش ها: مطالعه به روش توصیفی روی 128 نفر از پرسنل درمانی بیمارستان شهید بهشتی کاشان که همگی به طور کامل علیه هپاتیت B واکسینه شده بودند، در سال 1381، انجام گرفت. از افراد نمونه خون گرفته و تیتر سرمی آنتی بادی Anti HBs به روش ELISA اندازهگیری شد.نتایج: افراد مورد مطالعه شامل 77 زن (1/60%) و 51 مرد (9/39%) بودند. تیتر سرمی آنتی بادی Anti HBs در73 مورد (57%) بالای (good responder) 100 IU/lit، در 33 مــــورد (25.8%) بیــن IU/lit (low respond) 10- 100 و در 22 مورد (2/17%) سطح آنتی بادی زیر (non respond) 10 IU/lit بود. 8/81 درصد افراد مونث و 3/84 درصد افراد مذکر responder و 2/18 درصد افراد مونث و 7/15 درصد افراد مذکرnon responder  بودند. بین جنس و سن و سطح سرمی Anti HBs  یعنی پاسخ به واکسن رابطه معنی دار آماری یافت نشد اما بین مدت زمان گذشته از آخرین دوز واکسن و سطح سرمی آنتی بادی رابطه معنی دار آماری وجود داشت. نتیجهگیری: آنتی بادی Anti HBs در اکثریت پرسنل واکسینه شده در سطح موثر وجود داشت و با گذشت زمان با کاهش سطح آنتی بادی همراه بود. به نظر می رسد بررسی تیتر Anti HBs، یک تا سه ماه بعد از اتمام واکسیناسیون اولیه جهت اطمینان از پاسخ دهی به واکسن، در پرسنل درمانی ضروری باشد.

مقدمه: حجامت یکی از مهم ترین ارکان طب اسلامی است، که هنوز هم در درمان تب و بیماری های التهابی مورد استفاده می باشد. با آن که حجامت در درمان طیف وسیعی از بیماری ها موثر بوده است، اما مکانیسم دقیق عملکرد آن مشخص نیست. از جمله فرضیاتی که در این زمینه مطرح می باشد، آن است که حجامت در تعدیل سیستم ایمنی اثر دارد. لذا در این مطالعه به بررسی اثر احتمالی حجامت بر تعدیل سیستم ایمنی از طریق اندازه گیری سطح سرمی آنتی بادی هپاتیت B بعد از تزریق واکسن هپاتیت B پرداخته شده است.روش ها: در این مطالعه دو گروه 25 نفری از مردان جوان داوطلب شامل: گروه شاهد و گروه آزمایش در محدوده سنی 25-18 سال، مورد بررسی قرار گرفتند. هر دو گروه در دو نوبت به فاصله یک ماه واکسن هپاتیت B دریافت نمودند. در گروه آزمایش علاوه بر این یک نوبت حجامت نیز انجام شد. تیتر آنتی بادی هپاتیت B قبل از واکسیناسیون و یک و سه ماه پس از اولین واکسیناسیون به روش ELISA و برحسب واحد بین المللی در لیتر (IU/L) اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان داد که مقدار آنتی بادی در گروه شاهد پس از یک ماه به IU/L 81.3 و پس از سه ماه به IU/L 57.46 افزایش می یابد. میانگین مقدار آنتی بادی در گروه آزمایش بعد از یک ماه IU/L 41.3 بود و پس از سه ماه به IU/L 16.26 افزایش یافت. با وجود آن که میزان افزایش تیتر آنتی بادی پس از سه ماه در گروه مورد آزمایش به نسبت گروه شاهد کم تر بود، اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود.بحث و نتیجه گیری: انجام ایمونیزاسیون با واکسن هپاتیت B در هر دو گروه شاهد و آزمایش سبب افزایش میزان تولید آنتی بادی اختصاصی می گردد. به نظر می رسد انجام حجامت در مردان با این گروه سنی تاثیری در مقدار تولید آنتی بادی نداشته باشد.

زمینه و هدف: عفونت ویروس هپاتیت B در سراسر جهان آندمیک است. حدود 350 میلیون ناقل ویروس هپاتیت B در جهان وجود دارد. حدود یک میلیون نفر در سال به دنبال عفونت ویروس هپاتیت B تلف می شوند. متاسفانه دارویی که بتواند به درمان کامل هپاتیت B بیانجامد، وجود ندارد و تنها راه جهت کنترل اپیدمی ها، انجام واکسیناسیون می باشد. اندازه گیری مقدار DNA ویروسی برای شناسایی افرادی که دارای عفونت مزمن هستند، مورد استفاده قرار می گیرد، همچنین برای بررسی و پیش بینی سیر درمان بیماری و تاثیر داروهای ضد ویروسی در رژیم های درمانی کاربرد دارد. با معرفی Real-time PCR در آزمایشگاه های تشخیص طبی، اندازه گیری کمی DNA ویروس در نمونه های بالینی به طور معنی داری توسعه پیدا کرده است. هدف از این مطالعه، کلونینگ و شناسایی ژن کدکننده آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B به عنوان استاندارد خارجی است. روش بررسی: این تحقیق یک مطالعه توصیفی می باشد. برای تکثیر ژن S، ابتدا ژنوم ویروس از نمونه سرم که از نظر (Hepatitis B surface Antigen)HbsAg  مثبت بود، استخراج شد. سپس با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، قطعه ای از ژن S با روش PCR (Polymerase chain reaction) تکثیر شد. برای کلونینگ ژن S از یک کلونینگ وکتور  pTZ-57R(فرمنتاس) استفاده گردید. پس از خالص سازی، محصول PCR به داخل وکتور پلاسمیدی کلون شد و به داخل سلول مستعد E.Coli سویه TG1، ترانسفورم شد. باکتری حاوی پلاسمید نوترکیب با روشهای مختلف از قبیل مقاومت به آنتی بیوتیک، PCR، برش با آنزیم های اختصاصی و در نهایت تعیین توالی، مورد بررسی قرار گرفت. برای آنالیز آماری، از آزمون t و محاسبه میانگین تعداد کلنی های شمارش شده بر روی پلیت های حاوی آنتی بیوتیک و بدون آن، استفاده گردید. یافته ها: پس از استخراج DNA ویروسی با استفاده از آغازگرهای اختصاصی، ژن S با روش PCR تکثیر شد و قطعه ای شامل 175 جفت باز حاصل گردید، سپس ژن S با استفاده از پلاسمید pTZ57R کلون گردید. پلاسمید نوترکیب استخراج شد و با روش PCR و برش آنزیمی، مورد تایید قرار گرفت. برای تایید نهایی، پلاسمید نوترکیب تعیین توالی شد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که قطعه 175 جفت بازی ژن S در پلاسمید pTZ57R کلون گردیده است که می توان از آن، جهت تهیه استاندارد Real-time PCR یا کنترل مثبت در آزمایش ها استفاده نمود.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که قطعه 175 جفت بازی ژن S در پلاسمید pTZ57R کلون گردیده است که می توان از آن، جهت تهیه استاندارد Real-time PCR یاکنترل مثبت در آزمایش ها استفاده نمود.

مقدمه: کارکنان بهداشتی- درمانی همواره در معرض و خطر ابتلاء به هپاتیت B می‎باشند. این مطالعه با هدف تعیین سطح سرمی Anti HBs Ab در پرسنل بیمارستان توحید سنندج که بطور کامل بر علیه هپاتیت B واکسینه شده‏اند انجام گرفت. مواد و روشها: جامعه آماری شامل کلیه پرسنل بیمارستان توحید سنندج بود که علیه هپاتیت B واکسینه شده بودند. حجم نمونه شامل 100 نفر از این پرسنل بود داده‏های لازم از طریق مصاحبه جمع‏آوری گردید و در یک برگ چک لیست ثبت شد. نمونه‏های سرمی این افراد به آزمایشگاه فرستاده شد و با روش ELISA تیتر سرمی Anti HBs Ab تعیین شد.نتایج: بر اساس نتایج این مطالعه تیتر سرمی Anti HBs Ab در 42 مورد (42 درصد) بالای 100 IU/li بود در 25 درصد موارد در محدوده 100-10 IU/li قرار داشت و در 33 درصد موارد کمتر از10 IU/li  بود. دیگر نتایج مطالعه نشان داد که بین سطح سرمی Anti HBs Ab و فاصله زمانی از آخرین دوز واکسن رابطه معنی‏دار آماری وجود دارد (P<0.025)، اما بین سن، جنس و BMI با سطح سرمی Anti HBs Ab رابطه معنی‏دار آماری بدست نیامد.نتیجه‏گیری: از نتایج این مطالعه چنین نتیجه‏گیری می‏شود که ایمنی‏زایی در 67 درصد موارد کامل و مؤثر بود در حالیکه در 33 درصد موارد ایمنی کامل بر علیه هپاتیت B وجود ندارد. بعبارت دیگر سطح سرمی Anti HBs Ab در بسیاری از افراد در معرض خطر که واکسینه می‏شوند، کافی نبوده و نیاز به تجویز مجدد واکسن می‏باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

سابقه و هدف: عفونت هپاتیت B یکی از شایع ترین عفونت های عارضه دار بوده و حدود 300 میلیون نفر در جهان مبتلا به این ویروس هستند. پرسنل پزشکی و پیراپزشکی در معرض خطر ابتلا به این ویروس می باشند. واکسیناسیون و بررسی تیتر آنتی بادی ایجاد شده در این افراد، در کنترل ویروس بسیار مهم و ضروری است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی بر روی 501 نفر از پرسنل درمانی بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود که واکسن هپاتیت B را دریافت نموده بودند، صورت گرفت. تیتر آنتی بادی علیه هپاتیت B به روش استاندارد در آنان سنجیده شد. اطلاعات حاصله ثبت و با پرسشنامه اختصاصی هر نفر تلفیق شده و با استفاده از نرم افزار آماری 16 SPSS و آزمون های کای دو و ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از 501 نفر مورد بررسی، 293 نفر (58.5%) زن و 207 نفر (41.5%) مرد بودند. میانگین سنی شرکت کنندگان 8.65 ± 34.38 سال و میانگین BMI معادل 3.17 ± 24.13 کیلو گرم بر متر مربع به دست آمد. متوسط سطح تیتر آنتی بادی علیه هپاتیت B معادل  58.13 ± 12.3 mIu/ml به دست آمد و درصد تیتر قابل حفاظت در زنان با 97.96 درصد بیشتر از مردان با 94.69 درصد به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به این که پرسنل گروه درمانی در معرض آلودگی بالایی با این عفونت قرار دارند، کنترل تزریق سه نوبت واکسن هپاتیت B در پرسنل درمانی بسیار ضروری است و تیتر آنتی بادی این افراد باید به طور منظم کنترل شود.

سابقه و هدف: عفونت با ویروس هپاتیت (HBV=Hepatitis B Virus) B یک عامل عمده بیماری مزمن کبد و سیروز در سراسرجهان است. از راههای مهم انتقال ویروس هپاتیت B در ایران، انتقال از طریق مادر به جنین می باشد. این مطالعه با هدف بررسی شیوع مارکر HBsAg در مادران باردار روستایی که از زمان شروع واکسیناسیون هپاتیت B در سال 1372 درایران در بدو تولد واکسن دریافت کرده بودند، انجام شدمواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی کلیه مادران روستایی که طی سالهای 1372 تا 1378 به دنیا آمده بودند و واکسیناسیون هپاتیت B طبق برنامه کشوری برایشان انجام شد و در سالهای 1386 تا 1393 باردارشده بودند، انجام گردید. جهت مشخص شدن ابتلا به این بیماری، وضعیت آنتی ژن سطحی هپاتیتB   (HBsAg)از روی پرونده بهداشتی درمانی محل زندگی آنها ثبت و بررسی شد.یافته ها: از 1065 خانم باردار که تحت بررسی قرارگرفتند 2 مورد  HBsAg (%18)مثبت گزارش شد. در یکی از این دو مورد، ابتلا به هپاتیت B اثبات شد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که واکسیناسیون کشوری تاثیری برجسته بر کاهش آلودگی در زنان در سنین باروری داشته است. ادامه واکسیناسیون در نوزادان و گروههای پرخطر و همچنین غربالگری مادران باردار مطابق برنامه کشوری بایستی همچنان در اولویت قرار گیرد.